Na lekcjach historii bardzo mało było mówione o naszych dziejach, jednakże o drugiej wojnie światowej na szczęście nauczyciele Nam wspominali, oczywiście pomijając kilka, a nawet kilkadziesiąt istotnych faktów – o jednym z nich napiszemy w tym artykule.
Każdy z Nas wie, że naszą ojczyznę zaatakowali Niemcy – 1.09.1939 roku oraz Sowieci (Rosjanie) – 17.09.1939 roku – wbijając Nam tym samym “nóż w plecy”.
1 września 1939 roku zaatakowali Nas również od strony południowej Polski wojska słowackie!
Wojska słowackie przekroczyły granice Polski o godzinie 8.00. Atak nastąpił bez wypowiedzenia wojny.
Gen. Čatloš wydał do swoich żołnierzy następujący rozkaz: „Znowu nastał czas historycznej próby dla narodu słowackiego… Zdecydowane Niemcy potrzebują zdecydowanych przyjaciół, ofiarami naszymi zasłużymy na wdzięczność potomnych”.
W myśl opracowanego planu armia słowacka działała na następujących kierunkach operacyjnych: Zakopane–Bukowina–Jurgów; Piwniczna–Nowy Sącz–Grybów–Tylicz; Komańcza–Sanok–Lesko–Cisna.
Duże znaczenie miało udostępnienie przez rząd Słowacji swojego terytorium do przygotowania i przeprowadzenia ataku wojsk niemieckich we wrześniu 1939 roku. Podczas tajnych rozmów z Niemcami, które odbyły się 20-21 marca 1939 roku, słowacki rząd wyraził gotowość udziału w ataku na Polskę oraz zgodził się na wykorzystanie słowackich dróg i kolei do przerzutu niemieckich wojsk przez swoje terytorium.
Współpraca obu państw była bardzo ważna dla Niemców ze strategicznego punktu widzenia ponieważ umożliwiała im atak z południa zmuszając Polaków do rozciągnięcia linii obrony i większego rozproszenia znacznie mniejszych polskich sił. Niemiecki plan “Fall Weiss” przewidywał dla wojsk zgrupowanych na terenie Słowacji wykonanie szerokiego manewru okrążającego na wschód od Wisły.
W drugiej połowie września Hitler podziękował Tiso za pomoc armii słowackiej w wojnie z Polską oraz odznaczył Żelaznymi Krzyżami trzech wysokich funkcjonariuszy państwa słowackiego, w tym gen. Ferdinanda Čatloša.
W odpowiedzi Tiso zadeklarował: „Führer nie zawiedzie się na narodzie słowackim”.
Dla uczestników kampanii jego rząd ustanowił 11 września 1939 r. odznaczenie za męstwo „Słowacki Krzyż Wojskowy” i pamiątkowy medal „Jaworzyna–Orawa”.
W Zakopanem odbyła się defilada zwycięstwa przed gen. Čatlošem.
4 października 1939 r. odbyła się w Gronowcach uroczystość, na której żołnierzom słowackim i niemieckim wręczono słowackie odznaczenia za udział w wojnie z Polską. W uroczystości słowacki minister Mach oświadczył: „Jesteśmy dumni, że przyjaźń słowacko-niemiecką mogliśmy przypieczętować walka i krwią Słowaków”.
Ostatnim aktem zwycięskiej wojny z Polską była wielka, dziesięciotysięczna parada zwycięstwa zorganizowana 5 października w pobliżu Popradu, z udziałem zaproszonych, niemieckich gości. Na miejscu przeglądu wojsk dokonali ksiądz Tiso oraz generał Čatloš. Orkiestra wykonywała zarówno hymn słowacki, jak i niemiecki, a także pieśni wojskowe obydwu sojuszników. Weteranów kampanii z obydwu armii udekorowano specjalnie ustanowionym Krzyżem Zwycięstwa. Na pamiątkę doniosłych wydarzeń dwie główne ulice Popradu nazwano ulicami Adolfa Hitlera i Andrzeja Hlinki.
Słowacy wzięli we wrześniu 1939 do niewoli ok. 1350 jeńców polskich. W styczniu 1940 około 1200 z nich przekazali Niemcom oraz Sowietom, a resztę uwięzili w obozie w miejscowości Lešť.
Niemcy wynagrodziły Słowację spornymi terenami w postaci północnej części Spiszu i Orawy oraz dodatkowo blisko 30 miejscowościami z przedwojennego powiatu nowotarskiego (tereny Spiszu i Orawy, należące od 1920 do Polski, tworzące tzw. Polski Spisz i Polską Orawę).
Polskich księży, którzy nie podpisali deklaracji lojalności z państwem słowackim, wydalano do Generalnego Gubernatorstwa bądź przenoszono do parafii położonych w głębi Słowacji.
Żandarmeria wojskowa oraz paramilitarna formacja Słowackiej Partii Ludowej – Gwardia Hlinkowa wyłapywały także przedzierających się przez Słowację na Węgry polskich żołnierzy oraz kurierów Armii Krajowej.
Wielu z aresztowanych Polaków przekazywano Niemcom oraz zsyłano ich do obozów jenieckich na Słowacji. Odnotowano przypadki samosądów na ludności deklarującej w II RP narodowość polską.
Źródło: wikipedia.pl
